MEETING IN SINT MICHAELSCHOOL in GRONINGEN

In Sint Michaelschool Groningen we learned about Dutch painters: Karel Appel, Piet Mondrian, Herman Brood, Vincent van Gogh, Rembrandt and Corneille. And the painters of our partners : Mikalojus Konstantinas Čiurlionis ( Lithuania), Salvador Dali ( Spain),Osman Hamdi Bey ( Turkey) , Joseph Mallord William Turner ( the UK) , Nicolae Grigorescu ( Romania) and Jacek Malczewski ( Poland). There were exhibitions, Powerpoint presentations, dramas, costumes... Great artists, great stories! 

Getting ready for Feel it through ART meeting.

Our Art teacher Jolanta Kawalec chose a representative of Symbolism Jacek Malczewski as a painter to present to our partners in project. Pupils looked at his paintings especially the one called "Angel, I will follow you" and created their own pictures. The best works were taken to Groningen.

The Legend of Przemyśl Crest

The people of Przemyśl were waking up. The voices of the guards were coming from the city walls. The door in the gate creaked. This way the serfs and merchants were let in. Over the thatched roof slowly the smoke rose in the air – housewives were cooking breakfast. On the hot stones they baked special cakes called “podpłomyk”. The higher part of the town was separated from the rest by ramparts, finished with an oak logs palisade. A constant vigil was kept from the castle tower and through the wooden tower gate a group of armed riders left the town. They were the prince`s messengers who were setting off to the master of the Wiślanie tribe with an important mission. The Wiślanie lived by the river Wisła. The tribes of the Wiślanie and the Lędzianie lived in friendship for many years. The prince of Lędzianie,  Przemysław sent his people to hand presents to the prince of Wiślanie.

by Szymon

The biggest homestead in the town was the manor house of Przemysław. The huge door to the prince`s seat opened and the prince stood on the doorstep. There was an enormous spear in his hand which he used to hunt the king of the  primeval forest – the bear. Przemysław had a hatchet fastened to his belt and a bow on his back. Armed in this way, the prince set off alone to hunt. He went through the gate of his manor, passing his subordinates who bowed down to greet their master.

Suddenly the sound of branches snapping and strange grunt broke the silence. Przemysław was an experienced hunter so he knelt behind a fallen tree-trunk and waited for an animal. Out from the thicket came a sow with her piglets. Their brown fur was decorated with longitudinal stripes. Przemysław waited patiently for them to pass as he was hunting bear, not a wild boar. Nor did he wish to kill the mother of little piglets.

by Noelia

 The prince set off towards a glade in the wood, where, as wild-bee keepers told, one could find the big bear. For the last few days the animal had been destroying wild beehives and attacking cattle which grazed on the meadows by the forest.

Przemysław hacked  through the thicket of bushes, ferns and woodland debris. Finally he found a glade with an enormous oak. He decided to have a rest under the canopy of the tree. He leaned his spear against the trunk and whilst  he was reaching for a“podpłomyk” in his bag, there, just in front of him appeared a huge bear.

by Zuzanna

The prince realized that he would not be able to seize the spear and he could only fight with his hatchet. The bear stood up on his hind legs, moving his forelegs angrily and showing his huge claws. He gave a roar and returned to the forest. The surprised prince grabbed his spear and pursued the bear. After a while, he caught up with the animal which seemed unconcerned by the hunter. Przemysław did not  attack the animal, it was against an old tradition to attack from behind. He waited instead for the bear to turn around, but to his surprise the animal was walking on with dignity. The prince realized that the bear wanted him to follow.

Walking in this way, bear and hunter reached the hill. The bear stopped, turned calmly and roared. Przemysław  realized that the king of forests wanted to bid farewell, so the prince bowed as one master to another. They looked at each other in silence – the prince of the Lędzianie tribe and the bear whose dark figure contrasted with the blue sky. After a while the animal went on its way, but Przemysław did not try to catch it. He understood that the meeting was symbolic. He, Przemysław, had to be like a bear – serious to his enemies and caring to his people.

by Nikodem

Next day when the prince returned home, he called the town council and commanded his knights to paint a black bear on the blue field depicted on their shields. He ordered the same sign to be displayed above the main gate.

More than a thousand years later, you can still see the flag with the same sign on thetower of Przemyśl castle. Later in Christian times a golden cross was added, but that is a different story.   

 Written by Jacek Błoński                                                 Translation Gosia Łupicka

De legende van Przemyśl Crest.( Dutch)

De legende van Przemyśl Crest.

De inwoners van Przemyśl (spreek uit: Psjemmisj)werden wakker. De stemmen van de wachters op de stadsmuren waren te horen. De deur van de stadspoort kraakte. De lijfeigenen en handelaren werden binnengelaten. Over de rieten daken steeg langzaam rook op: huisvrouwen maakten het ontbijt klaar. Op hete stenen bakten zij speciale koeken: podpłomyk.

Het hoger gelegen stadsdeel was van de rest afgescheiden door wallen, afgewerkt met een muur van eikenhouten palen, een palissade. De nachtwacht verliet zijn post en een groep gewapende ruiters reed de stad uit door de houten poort. Het waren boodschappers van de vorst, die naar het stamhoofd van de Wiślanie gingen met een belangrijke opdracht. De Wiślanie woonden aan de rivier de Wiśla. De stammen van de Wiślanie en de Lędzianie leefden al jaren vriendschappelijk naast elkaar. De vorst van de Lędzianie, Przemysław, stuurde zijn mensen naar de vorst van Wiślanie om hem geschenken aan te bieden.

 

by Iwona

Het grootste gebouw van de stad was het herenhuis van Przemysław. De enorme deur ging open en de vorst stond in de deuropening. In zijn hand had hij een enorme speer, die hij gebruikte bij de jacht op de koning van het oerbos: de beer. Przemysław droeg een bijl aan zijn riem en een boog op zijn rug. Zo bewapend vertrok de vorst voor de jacht.

Hij liep tussen zijn onderdanen door, die bij wijze van groet diep voor hun meester bogen. Toen ging hij over een smalle, rechte weg tussen de huizen door naar de stadspoort. De wachters groetten hem en de vorst verliet de stad via de stadswallen naar het boven de stad gelegen woud. Al snel passeerde hij de laatste huisjes en betrad het oerbos dat hij kende als zijn broekzak. Hij liep langs oude, verwaaide bomen en liet reeën opschrikken. Af en toe werd de stilte verbroken door vogelzang en het geritsel van boombladeren.

Plotseling was daar het geluid van brekende takken en een vreemd geknor verbrak de stilte. Przemysław was een ervaren jager, dus knielde hij achter een gevallen boom en wachtte op het dier. Uit het struikgewas kwam een zwijnenzeug met haar biggen, hun bruine vacht gesierd met strepen. Przemysław was niet op wilde zwijnenjacht, liet hen dus voorbijtrekken en wachtte geduldig op de beer. Bovendien wilde hij geen moeder van jonge biggen of de jonge biggen zelf doden.

 

by Wiktoria

by Zuzanna

Toen die niet verscheen, liep de vorst liep verder, naar een open plek in het bos, waar de beer zich volgens imkers graag ophield. De laatste dagen had het dier namelijk bijenkorven vernield en vee aangevallen, dat graasde in de weiden aan de rand van het woud. Przemysław baande zich een weg door struikgewas, varens en bosgebied. Uiteindelijk kwam hij op de open plek waar een enorme eik stond. Hij besloot onder het bladerdak van de boom uit te rusten. Hij zette zijn speer tegen de stam van de boom en terwijl hij in zijn tas naar een “podpłomyk” zocht, verscheen vlak voor hem een kolossale beer. De vorst besefte, dat hij geen gelegenheid had zijn speer te pakken en alleen zou kunnen vechten met zijn bijl. De beer richtte zich op zijn achterpoten op en liet dreigend zijn voorpoten met reusachtige klauwen zien. Hij gaf een  vreselijke brul en … verdween weer in het woud. De geschrokken vorst greep zijn speer en achtervolgde de beer. Enige tijd later trof de vorst het dier weer, maar het leek zich niets van de jager aan te trekken. Przemysław viel het dier niet aan, omdat het een oude gewoonte is niet van achter aan te vallen. Daarom wachtte hij tot het dier zich zou omdraaien, maar tot Przemysławs verbazing liep het dier statig verder. De vorst begreep, dat het dier wilde, dat hij hem zou volgen.

 

by Karol

Zo bereikten beer en jager samen een heuvel. De beer stopte, draaide zich rustig om en brulde weer. Przemysław begreep, dat de koning van het woud afscheid wilde nemen. De vorst boog voor hem. Zij keken elkaar zwijgend aan, de vorst van het volk Lędzianie en de beer, van wie de donkere gestalte afstak tegen de blauwe lucht. Daarna vervolgde het dier zijn weg. Przemysław probeerde niet het dier te vangen. Hij begreep, dat de ontmoeting symbolisch was, een diepere betekenis had: Hij, Przemysław, moest als een beer zijn, met ontzag voor zijn vijand en zorgzaam voor zijn volk.

Toen Przemysław de volgende dag thuiskwam, riep hij het stadsbestuur bijeen en gaf zijn knechten het bevel een afbeelding van een zwarte beer op een blauwe achtergrond op hun schild te schilderen. Dezelfde afbeelding moest boven de stadspoort aangebracht worden.

 

by Magdalena

Meer dan duizend jaar later kun je de vlag met hetzelfde wapen zien wapperen op de toren van slot Przemyśl. Later voegde men er door christelijke invloed nog een gouden kruis aan toe, … maar dat is een ander verhaal.

                                                            

                                                                                                        Translation Arie Hoogvliet

La llegenda del turó de Przemysl. ( Catalan)

La gent de Przemysl s’anava despertant. La veu dels guardians es sentia des de la muralla de la ciutat. La porta de l’entrada s’obria i es tancava per deixar entrar i sortir els servents i mercaders. Per sobre les teulades de palla, el fum s’enfilava cap amunt. Les dones preparaven l’esmorzar; damunt les pedres calentes, coïen pastissets,  els “Podplomyk”.

La part alta de la ciutat estava separada de la resta per una muralla acabada amb una palissada feta de troncs de roure. 

Des de la torre del castell hi havia una constant vigilància i, passant la porta de fusta, uns soldats sortien del castell. Eren els missatgers del Príncep, que anaven a visitar el cap de la tribu de Wislania amb una important missió. 
La casa més gran i més bonica de la ciutat era la de Przemyslaw.  Un dia, la porta d’aquella casa es va obrir i el príncep es va disposar a sortir. Portava a la mà una enorme llança que utilitzava per caçar el rei del bosc, l’ós. Przemsylaw també portava una destral lligada al cinturó i un arc amb fletxes a l’esquena. 
Així armat, el príncep va marxar tot sol a caçar. Va passar per davant dels seus servents, que van saludar el seu cap amb una reverència. 
Ja al bosc, el so de branques i uns roncs estranys van trencar el silenci. 
En Przemyslaw no va atacar l’animal; esperava que l’ós es girés de cara 
perquè no el volia matar per l’esquena. 

Aquesta tribu habitava a l’altra banda del riu Wisla.

Les tribus de  Wislania i de Ledziania vivien en harmonia des de feia molts anys.

El príncep de Ledziania, Przemyslaw,  sovint enviava la seva gent a portar presents al príncep de Wislania. 

Przemyslaw tenia experiència com a caçador; per tant, es va amagar al darrere d’un tronc d’arbre caigut i va esperar l’animal. De darrere d’uns arbusts va sortir una truja amb els seus senglars petits. El seu pèl era espès, i decorat amb ratlles longitudinals. Przemyslaw va esperar pacientment que passessin, doncs ell era un caçador d’óssos, no de senglars. D’altra banda, no volia matar una mare o els seus porquets.

Llavors el príncep va anar cap a una clariana del bosc on, segons li havien dit els cuidants d’abelles, podia trobar un ós gran. Darrerament, l’animal havia destrossat ruscos i havia atacat bestiar que pasturava en uns aiguamolls de la vora.

 

by Noelia

El príncep es va obrir pas entre els arbustos i va arribar  a la clariana. Allà hi havia un roure enorme. En Przemyslaw es va asseure a reposar a la soca de l’arbre. Va deixar la llança al costat i, mentres buscava els Podplomyk a dintre de la bossa per menjar una mica,  va aparèixer un enorme ós al seu davant.

En Przemyslaw no podia agafar la llança i hauria de lluitar només amb la destral. L’ós es va plantar davant seu, dret, movent amb violència les potes del davant i ensenyant les enormes urpes. De sobte, va fer un gran gruny i va tornar cap al bosc.

El sorprès príncep, va agafar la llança i va seguir l’ós. Al cap d’un moment, ja el tenia a prop, però l’animal semblava no fer cas del caçador. 

by Iwona

Però, estranyament, l’ós continuava caminant amb dignitat.  Aleshores, el príncep es va adornar que l’ós volia que el seguís.

Caminant d’aquesta manera, l’ós i el caçador van arribar al capdamunt del turó. 

by Karol

L’ós es va aturar, es va girar lentament i va rugir.  En Przemyslaw va entendre que l’ós s’acomiadava; aleshores el príncep el va saludar fent-li una reverència, com de rei a rei.  Es van mirar l’un a l’altre en silenci  -el príncep de Ledziane i l’ós, la figura fosca del qual contrastava amb el blau del cel- . Seguidament, l’animal es va girar i va marxar. El príncep no va ni intentar caçar-lo. Va entendre que la trobada havia estat simbòlica. I que ell, en Przemyslaw havia de ser com un ós, és a dir, seriós amb els enemics, però amorós amb el seu poble.

L’endemà, el príncep va cridar els seus cavallers i els va fer pintar la figura d’un ós negre sobre el blau del cel en els seus escuts. També va demanar que es col.loqués el mateix dibuix sobre la porta principal del castell.

Més de mil anys després, encara es pot veure aquest escut a l’entrada del castell, i la bandera amb l’ós volejant, no només damunt la torre sinó també a l’ajuntament i en altres edificis públics de la ciutat.  Més tard, es va afegir una creu al dibuix, però aquesta ja és tota una altra història. 

by Nikodem

Llegenda polonesa de la ciutat de Przemysl. Escrita per Jacek Blonski.

Traducció a l’anglès Gosia Lupicka

Traducció al català Paquita Pascual

FEEL IT GAMES

Our pupils Gabrysia and Julia made two " FEEL IT" games and presented them to their friends.We are going to show them and play with our partners in Lithuania :-)